அத்தியாயம் மூன்று

அம்மா, மாமியார், சித்ரா, விமலா, சாந்தி மற்றும் லதா புடைசூழ ராகவ் காத்திருந்த அறையின் வாயிலுக்கு வந்த வைஜயந்தியின் கண்களில் தெரிந்த கலக்கம் எல்லோருக்குமே புரிந்தது. அறையின் உள்ளே அவள் செல்லும் முன்னால், கையை அழுத்தி ஆறுதல் கூறி கன்னத்தை வருடின அம்மாவின் செய்கை சற்றே தைரியம் கொடுக்க, தன்னையும் அறியாமல் வலது காலை எடுத்து உள்ளே வைத்தாள்.

கதவை தாள் போட்டுவிட்டு தன்னை நோக்கி வருபவளை வேற்றுகிரகவாசியை போல வெறித்துப் பார்த்த ராகவ், மின்சாரம் பாய்ந்தது போல துள்ளி எழுந்து, “வாங்க வாங்க, உட்காருங்க”, என்று உபசரிக்க, அவனை ஒரு முறை தீர்க்கமாக பார்த்தவள், கையில் வைத்திருந்த பால் சொம்பை டீப்பாய் மேல் வைத்து விட்டு, “உங்களுக்கு நமஸ்காரம் செய்ய சொன்னாங்க”, என்று கூறினாள்.

ஆனால் அவளது பாடி லாங்குவேஜ், நிச்சயம் ராகவின் காலில் விழுந்து நமஸ்காரம் செய்யப்போவதில்லை என்பதை போல விறைத்து இருக்க, ஒற்றை கையால் அதை அலட்சியமாக ஒதுக்கிவிட்டு, “அவங்க சொல்லறாங்க என்று எல்லாத்தையும் செய்ய வேண்டியதில்லை. இது நம்ம பர்சனல் ஸ்பேஸ். கல்யாணத்துடைய மற்ற சம்பிரதாயங்களை எல்லாம் அவங்க சொல்கிற படி தானே செய்தோம். இது நமக்கான நேரம். உட்காருங்க”, என்று உபசரித்தவன், “எங்க வீட்டுல ஏ.சி இல்லை. ஃபேன் தான். காற்று வருதா? இல்லை பெருசா வைக்கட்டுமா?”,

பொருளாதாரத்தில் அவர்களை விட பல படிகள் உயரத்தில் இருந்து வந்திருப்பவள் இந்த வைஜயந்தி என்பதை…